देशमा व्याप्त भ्रष्टाचार, अनियमितता र कुशासनको जरो उखेल्न समाजका हरेक क्षेत्रबाट इमान्दार प्रयास आवश्यक छ। तर, यदि पत्रकारिता निष्पक्ष, सत्यनिष्ठ र निर्भीक हुन सक्यो भने कम्तीमा ८० प्रतिशत विकृति स्वतः समाप्त हुन्छ। किनकि पत्रकारिता मात्र त्यो बलियो माध्यम हो, जसले सरकार, प्रशासन, नीति निर्माता, न्यायालय र जनतालाई समानरूपमा उत्तरदायी बनाउन सक्छ।
हाम्रो मुलुकमा पत्रकारिता एक प्रतिष्ठित पेशाको रूपमा स्थापित भए पनि, कतिपय पत्रकारहरू राजनीतिक, आर्थिक वा व्यक्तिगत स्वार्थका कारण आफ्नो धर्मबाट च्युत भइरहेका छन्। जब पत्रकार सत्यको सट्टा प्रवृत्तिको पिछलग्गु बन्छ, तब समाजमा अन्धकार गहिरिन्छ। त्यही कारण, पत्रकार स्वयं शुद्ध भएन भने समाज सुधारको सपना केवल दिवास्वप्न मात्र हुनेछ।
अब समय आइसकेको छ– पत्रकारले आफै सुध्रने, आफ्नो नैतिकता जोगाउने र निष्पक्षताका साथ सत्यको पक्षमा उभिने। हामी स्वयं भ्रष्टाचारमुक्त भयौं भने मात्र अरुलाई सुधार्ने नैतिक बल प्राप्त हुन्छ।
पत्रकारिता कुनै शक्तिको पुच्छर होइन, यो स्वतन्त्रताको मेरुदण्ड हो। यो डरको साङ्लोले बाँधिने पेशा होइन, यो त निर्भीकताको सिंहासन हो। जबसम्म पत्रकारले आफ्नो कलम, आवाज र विवेक बेच्छ, तबसम्म समाजले सुशासन देख्दैन ।
तसर्थ,
✅ सत्य, निष्पक्षता र इमान्दारिता कायम राख्नेछौं। ✅ कुनै पनि शक्तिको पिछलग्गु नबन्नेछौं। ✅ भ्रष्टाचार, कुशासन र अनियमितताका विरुद्ध निडर भएर कलम चलाउनेछौं। ✅ पहिला आफैं सुध्रिनेछौं, अनि मात्र अरुलाई सुधार्न प्रेरित गर्नेछौं।
पत्रकारिता कुनै चलायमान व्यापार होइन, यो समाजको मार्गदर्शक हो। यदि हामीले आफ्नो इमान जोगायौं भने मात्र पत्रकारिता पवित्र रहन्छ। अब, कुनै सम्झौता छैन! यो क्रान्ति स्वयंबाट सुरु गरौँ, सुशासनको ढोका खोलौँ!