No 1 News Portal
Advertisement
  • समाचार
    • विचार
    • मनोरन्जन
    • आर्थिक
    • समाज
  • विजनेस
  • राजनीति
  • अन्तराष्ट्रिय
  • खेलकुद
  • जीवनशैली
  • स्वास्थ्य
  • शिक्षा
  • सूचना-प्रविधि
TV LIVE
No Result
View All Result
  • समाचार
    • विचार
    • मनोरन्जन
    • आर्थिक
    • समाज
  • विजनेस
  • राजनीति
  • अन्तराष्ट्रिय
  • खेलकुद
  • जीवनशैली
  • स्वास्थ्य
  • शिक्षा
  • सूचना-प्रविधि
No Result
View All Result
No 1 News Portal
No Result
View All Result

प्रेम तथा विवाहका बारेमा केही अनुभूतिहरु


प्रेम तथा विवाहका बारेमा केही अनुभूतिहरु

सुप्रसिद्ध प्रगतिशील लेखक श्यामप्रसादले ‘प्रेम र विवाह’ शीर्षकमा यो लेख लेख्नुभएको यता धेरै समय बितिसकेको छ तर प्रेम र विवाहलाई हेर्ने समाजको दृष्टिकोणमा आधारभूत रुपमा खासै परिर्वतन आउन सकेको छैन । वास्तवमा प्रेम र विवाहलाई कसरी लिने भन्ने सन्दर्भलाई बुझ्न सघाउने श्यामप्रसादको यो लेख हामीले पुनः प्रकाशन गरेका छौं ।

हामीले प्रेम र विवाहका विषयमा पनि मुख्य बल विचार पक्षमा नै दिने गरेका थियौं । तर, विचार मिल्यो भन्दैमा करकापबाट कसैलाई पनि विवाह गराउन खोजिंदैनथ्यो । विचारका साथै रुचि पनि मिल्नुपर्छ भन्ने हाम्रो मान्यता थियो । एकपल्टको कुरा हो, ठिटा र ठिटी दुवै एउटै शहरका र शिक्षित थिए र दुवैको उमेर, उचाइ र रङ्ग मिल्दोजुल्दो थियो । तिनीहरुमा विवाह हुनसक्ला कि भनी हामीले भेट गरायौं । तर केटाले भने– ‘मेरो अनुहार अलिकति कालोजस्तो भए पनि म गोरी केटीसँग नै बिहे गर्न चाहन्छु ।’ हामीले देखाएकी केटीसँग नै बिहे गर्नुपर्छ भनी उनलाई कर लगाइएन । उनले पछि आफ्ना नातेदारहरुमार्फत गोरी केटीसँग नै बिहे गरे । केटी असल स्वभावकी नै परिन् । हामीलाई उनीबाट असजिलो नभएर सजिलो नै थपिन पायो । हामीले प्रस्तावित गरेकी केटीको पनि गोरो केटासँग नै बिहे भयो । ती केटा पनि हामीसँगै गाँसिएका थिए । यसरी दुवै जोडी हाम्रा साथी भइरहे ।

अर्को पल्ट । केटा र केटी दुइटा जिल्लाका थिए । दुवै हाम्रो सम्पर्कमा रहेका भए पनि उनीहरुमा चिनजान थिएन । दुवैका अभिभावकहरु हाम्रा साथी थिए । हामीले ती केटा र केटीमा विवाह गराउन सकिने सम्भावना देख्यौं । तर, यस विषयमा उनीहरुसँगै सोझै प्रस्ताव राखेनौं । दुवैलाई आ–आफ्ना अभिभावकले एउटै मिति र सयम पारेर चिडियाखाना हेर्न लैजाने भनी कुरा मिलाइयो । चिडियाखानामा केटा र केटीको चिनजान, गफ–कुराकानी हुनपायो । घर फर्केपछि एक–दोस्रोप्रति दुवैको विचार बुझ्दा उनीहरु आपसमा विवाह गर्न पनि तयार भए । हामीले चाहेका कुरा पूरा भयो ।


केटा र केटी दुइटा जिल्लाका थिए । दुवै हाम्रो सम्पर्कमा रहेका भए पनि उनीहरुमा चिनजान थिएन । दुवैका अभिभावकहरु हाम्रा साथी थिए । हामीले ती केटा र केटीमा विवाह गराउन सकिने सम्भावना देख्यौं । तर, यस विषयमा उनीहरुसँगै सोझै प्रस्ताव राखेनौं ।


युवक–युवती साथीहरुमा भेटघाट–चिनजान हुन पाउने किसिमबाट संगठनका कामहरु दिने गरिएका थिए । तीमध्ये ज–जसको जो–जोसँग घनिष्ठता बढेर प्रेम पर्न जान्थ्यो, तिनीहरुलाई दाम्पत्य जीवन जोर्न पनि प्रोत्साहन नै दिने गरिएको थियो । एकपल्ट एक जोडी प्रेमी–प्रेमिकाले आपसमा बिहे गर्न चाहे । हामीले आफ्ना अभिभावकहरुबाट पनि अनुमति लिने सल्लाह दियौं । एकापट्टिका अभिभावकले असल पात्र रोजेको भनी स्याबासीसहित स्वीकृति दिए । अर्कापट्टिका अभिभावकले ‘हुँदैन’ भनी ठाडै अस्वीकृत गरे । तर उमेर पुगेकाहरुले आफूखुशी रोजेको विवाह गर्न पाउने अधिकारको रक्षा गर्दै हाम्रो सङ्गठनले पनि स्वीकृति नै दियो । तैपनि, यो विवाह–सम्बन्ध उनीहरुले बाहिर खोलेनन् । बच्चा जन्मिने दिन वर–वर आउन थालेपछि भने उनीहरुले आफ्नो सम्बन्ध प्रकट गर्न करै लाग्यो । अनि उनीहरुमध्ये एकजनाले आफ्ना आमा–बाबुको घर नै छोड्नुप¥यो ।

हाम्रो सङ्गठनसँग नगाँसिएका भए पनि शत्रु–समूहभित्र नपरेर जनताभित्र पर्नेहरुसँगसमेत विवाह गर्न अनुमति नै दिने गरिएको थियो । एकपल्ट म बसेकै परिवारकी छोरीले आफ्नै गाउँको एकजना केटासँग सम्बन्ध बढ्दैगएको कुरा मसँग खोलिन् । मैले उनीबाट बेला–बेलामा हालचाल सोध्ने र केटालाई राम्ररी जाँच्नेजस्ता सल्लाह दिने गर्न थालें । केटा असल नै देखिए । मेलै छोरीलाई ‘यो कुरा अब त आमाबालाई पनि बताउनु बेस होला कि ?’ भनेर सोधें । छोरीले भनिन्– ‘आमाले त हुन्छ नै भन्नुहुन्छ, तर बाले भने मान्नुहुन्न ।’ मैले ‘किन ?’ भनेर सोधें । छोरीले भनिन्– ‘केटाको आर्थिक अवस्था हाम्रो जस्तो राम्रो छैन– त्यसैले ।’ उसोभए आमासँग मात्र भएपनि कुरा गर्नु बेस होला भन्ने सल्लाह दिएँ । उनले भनिन्– ‘आमा पेटमा कुरा राख्न सक्नुहुन्न, बासँग डराउनुहुन्छ र कुरा खुल्न जान्छ । अनि बाले मलाई गाली मात्र गर्ने होइन, बेस्सरी भकुर्नु नै हुन्छ । मलाई माइतीको सम्पत्तिको लोभ छैन । म त डेरा गरी ती केटासँग नै घरजम गरेर बस्न जान्छु ।’ उनले त्यसै गरिन् । उनको सम्बन्धलाई पनि संगठनको तर्फबाट सजिलैसँग मान्यता दिइयो ।

दुईजना उमेर मिल्दा र कलाप्रेमी ठिटाठिटी थिए । दुवै हाम्रो संगठनको सम्पर्कमा थिए । तर, उनीहरुमा चिनजान थिएन । हामीले उनीहरुको परिचय हुन पाउने माध्यम बनायौं । बराबरको भेटपछि उनीहरुमा मित्रता बढ्न थाल्यो । हामीले विवाहको कुरा चलायौं । तर, एउटा पक्षलाई यो प्रस्ताव मन्जुर भएन । किनभने एकजना अध्ययनशील नै भए पनि उनले औपचारिक शिक्षा पाएका थिएनन् । अर्को पक्ष औपचारिक शैक्षिक उपाधिसमेत चाहन्थ्यो । हामीले विवाहसम्बन्धी हरेक मामिलाबाट अनुभव बटुल्दै गएका थियौं । यस घटनाबाट हाम्रो अनुभवमा शिक्षासम्बन्धी बुँदा पनि थपिन आयो ।


एकजना बूढी आमा सधैंकी रोगी हुनुहन्थ्यो । उहाँले एकपल्ट मसँग भन्नुभयो– ‘ मेरो छोरीको पनि बिहे गर्ने बेला हुनलाग्यो । म अब चाँडै मरिहाल्छु । यसले बुढीकन्या भएर बस्नु नपरोस् । तपाईंकै भर छ है बाबु !’ मैले उहाँलाई ढुक्क पार्दै भनें– ‘आमाले कत्ति पीर लिनुपर्दैन । हामी यतिका दाजुभाइहरु हुँदाहुँदै यस्ती असल बहिनीको बिहे अड्कन्छ र ?’


एकजना किसान नवयुवतीको विवाहबारेको विचार बुझ्दा उनले यसरी बताइन्– ‘मेरो निम्ति टाढाको केटा नखोजे पनि हुन्छ । म त बिहे गरेपछि पनि माइतिकै खेतीपातीको काममा सघाउन सकियोस् भन्ने चाहन्छु । नजिक भएमा मात्रै सो गर्न भ्याइन्छ । हामीले उनकै गाउँका हाम्रा एकजना कार्यकर्तासँग उनको विवाह गराइदियौं । हाम्रो अनुभवमा अर्को बुँदा पनि थपिन आयो ।

अनेक थरी तीता–मीठा अनुभवहरु बटुलिएपछि हामीले विवाह फारमको चलन नै चलायौं । विवाह गर्ने उमेर हुन थालेको (अर्थात् सोह्र बर्ष उमेर पुगेका ठिटीहरु र अठार पुगेका ठिटाहरु) हाम्रो मातहतका हरेक व्यक्तिलाई सो फाराम भर्न हौस्याइन्थ्यो । फारममा आफ्नो विवरणका साथै आफूले रोज्न मिल्ने व्यक्तिमा हुनुपर्ने विशेषताका बुँदाहरु पनि भर्न लगाइन्थ्यो । जस्तै ः उमेर, वर्ण, शिक्षा, जात, ठाँउ, वर्ग, विचार, बानी, परिवारमा को–को, विवाह कहिले गर्ने र कसरी गर्ने इत्यादि । यी सबै कुरा खुलाउनुपरे पनि फारम भर्न सजिलो हुन्थ्यो । किनभने, थोरै ठाउँमा यस्ता कुरा संक्षेपमा जनाउँदा पनि पुग्थ्यो । लामो गन्थन वा व्याख्या लेखिरहनु पर्दैनथ्यो ।

एकजना बूढी आमा सधैंकी रोगी हुनुहन्थ्यो । उहाँले एकपल्ट मसँग भन्नुभयो– ‘ मेरो छोरीको पनि बिहे गर्ने बेला हुनलाग्यो । म अब चाँडै मरिहाल्छु । यसले बुढीकन्या भएर बस्नु नपरोस् । तपाईंकै भर छ है बाबु !’ मैले उहाँलाई ढुक्क पार्दै भनें– ‘आमाले कत्ति पीर लिनुपर्दैन । हामी यतिका दाजुभाइहरु हुँदाहुँदै यस्ती असल बहिनीको बिहे अड्कन्छ र ?’ यो कुरा भएको डेढ बर्षभित्र आमा बित्नुभयो । हामीले ती बहिनीको बिहे पनि उमेर पुगेपछि गराइहाल्यौं । यसरी विवाह–समस्यालाई समेत धमाधम छिन्दै जाने कोसिस गथ्र्यौं । तैपनि निकै जनाको विवाह गराउन बाँकी भइरहन्थ्यो । यसको मुख्य कारण नेता, कार्यकर्ता र जनता गरी तीनै तहमा पाइने प्रेम तथा विवाहका बारेमा पछौटे वा गलत धारणाहरु नै थिए । यसका साथै संगठनको सबै तहले चारैतिर यस विषयमा पर्याप्त मात्रामा प्रयत्न गर्न नसक्नु पनि हो ।

Share this:

  • Twitter
  • Facebook

Like this:

Like Loading...
नेपाल एक्सन

नेपाल एक्सन

सम्बन्धित खबर

आफैंले वीर्यको सुई लगाएर गर्भाधान, बच्चा जन्मिएपछि सबै तिनछक

आफैंले वीर्यको सुई लगाएर गर्भाधान, बच्चा जन्मिएपछि सबै तिनछक

एक्‍वरियममा एउटै माछाका लागि दुई लाखसम्म खर्चिन्छन् नेपाली

एक्‍वरियममा एउटै माछाका लागि दुई लाखसम्म खर्चिन्छन् नेपाली

बालबालिकालाई छालाको एलर्जी, कारण अनेक

बालबालिकालाई छालाको एलर्जी, कारण अनेक

१६ घण्टे फास्टिङ र किटो डाइटले ग्याष्ट्रिकको समस्या हुनसक्छ : डा. अखिलेश कश्यप

१६ घण्टे फास्टिङ र किटो डाइटले ग्याष्ट्रिकको समस्या हुनसक्छ : डा. अखिलेश कश्यप

निहारिकाको छोरोको डिएनए शिवराजसँग मिल्यो

निहारिकाको छोरोको डिएनए शिवराजसँग मिल्यो

अपराधी खोज्ने कुकुर

अपराधी खोज्ने कुकुर

Next Post
बलात्कारको घटना गाउँमै मिलाउने ८ पञ्च पक्राउ

बलात्कारको घटना गाउँमै मिलाउने ८ पञ्च पक्राउ

स्थानीयले एकै स्वरमा भने, “चीनले सिमा मिचेकै हो”

स्थानीयले एकै स्वरमा भने, "चीनले सिमा मिचेकै हो"

चीनद्वारा बङ्गलादेशलाई अन्तिम समय मा धोखा

चीनद्वारा बङ्गलादेशलाई अन्तिम समय मा धोखा

Leave a Reply Cancel reply

ताजा समाचार

वैदेशिक रोजगारमा ज्यान गुमाएका मुखिया परिवारले पाए बिमा भुक्तानी

वैदेशिक रोजगारमा ज्यान गुमाएका मुखिया परिवारले पाए बिमा भुक्तानी

लहान १ मिलन चौकको ऐलानी जग्गामा रहेको सुकुम्बासी दलित बस्ती हटाउन आएमा बिद्रोह हुन्छ: दलित समुदाय

लहान १ मिलन चौकको ऐलानी जग्गामा रहेको सुकुम्बासी दलित बस्ती हटाउन आएमा बिद्रोह हुन्छ: दलित समुदाय

जे.एस.क्याम्पसमा नेबि संघबाट सभापतिको उमेदवार चौधरी नहुँदा नेबि संघमा विद्यार्थीनेता बीच कुटपिट

जे.एस.क्याम्पसमा नेबि संघबाट सभापतिको उमेदवार चौधरी नहुँदा नेबि संघमा विद्यार्थीनेता बीच कुटपिट

द्वन्द्व पीडितलाई न्यायमा पहुँचको लागी नगर स्तरी बैठक

द्वन्द्व पीडितलाई न्यायमा पहुँचको लागी नगर स्तरी बैठक

जे.एस.क्याम्पसमा संयुक्त गठबन्धनको पलरा भारी

जे.एस.क्याम्पसमा संयुक्त गठबन्धनको पलरा भारी

स्ववियु निर्वाचनमा मधेशको अधिकांश ठाउँमा हामी जित्छौं : विद्यार्थी नेता यादव

स्ववियु निर्वाचनमा मधेशको अधिकांश ठाउँमा हामी जित्छौं : विद्यार्थी नेता यादव

नारी तिमि अवला होइन,अब्वल बन्नु पर्दछ: सदीक्षा साह

नारी तिमि अवला होइन,अब्वल बन्नु पर्दछ: सदीक्षा साह

मधेश प्रदेश : रक्सी खाएर मातेका प्रहरी सडकमा चेकजाँच गर्न थालेपछि…

मधेश प्रदेश : रक्सी खाएर मातेका प्रहरी सडकमा चेकजाँच गर्न थालेपछि…

अर्थमन्त्रीको दौडमा कांग्रेस नेता विनोद चौधरी

अर्थमन्त्रीको दौडमा कांग्रेस नेता विनोद चौधरी

छिन्नभिन्न माओवादी प्रधानमन्त्री दाहालविरुद्धको रिटले एकीकृत

छिन्नभिन्न माओवादी प्रधानमन्त्री दाहालविरुद्धको रिटले एकीकृत

नेपाल एक्सन मिडिया प्रा.लि. द्वारा सञ्चालित नेपाल एक्सन डटकम अनलाइन
www.nepalaction.com
ठेगाना: अनामनगर, काठमाडौं
+९७७-0१-000000
[email protected]

हाम्रो टिम

अध्यक्ष तथा प्रबन्ध निर्देशक : डा. कमलदीप अधिकारी

प्रधान सम्पादक : संजय यादव

मर्केटिङ्गका लागी

  • Privacy Policy

© 2022 Nepal Action - All Rights Reserved to Nepalaction.com .

No Result
View All Result
  • समाचार
    • विचार
    • मनोरन्जन
    • आर्थिक
    • समाज
  • विजनेस
  • राजनीति
  • अन्तराष्ट्रिय
  • खेलकुद
  • जीवनशैली
  • स्वास्थ्य
  • शिक्षा
  • सूचना-प्रविधि

© 2022 Nepal Action - All Rights Reserved to Nepalaction.com .

%d bloggers like this: